علایم زیر نشان می دهد که فرزندتان به درستی در حال رشد و شکوفایی است.
طبیعی است که نگران رشد فرزندتان باشید آیا او به اندازه ی کافی می خورد، به اندازه ی کافی می خوابد، و به اندازهی کافی رشد می کند؟ این سوال ها بسیاری از والدین جدید را مضطرب می سازد. اما مطمئن باشید که با این هفت ناحیه ی مشکل ساز که به سادگی دیده می شود (و اولین چهار نشانه از سوی پروفسور پیتر کوپر است)، می توانید دقیقا بگویید که وضعیت فرزندتان تا چه حد خوب است و آیا به کمک نیاز دارید یا خیر.

1. بچه گرسنه گرسنه گرسنه است
نوزادان سالم وقتی گرسنه هستند، تغذیه می شوند و پس از سیر شدن، دوباره به خواب می روند. آنان روزانه هشت تاده پوشک خیس می کنند و با بزرگ تر شدن پوشک های کمتری را کثیف خواهند کرد. چون بچه های سالم به سادگی تغذیه می شوند و با گذر زمان وزنشان افزایش می یابد، بنابراین تعداد تغذیه ی آنان نیز بیشتر خواهد شد. زمان تغذیه زمانی ارزشمند برای برقراری پیوند و فرصتی برای گذراندن اوقاتی ویژه با فرزندتان است. در اولین سال با بزرگ شدن گنجایش شکم و آهسته شدن گوارش او، برنامه ی تغذیه ی فرزندتان تغییر می یابد. بچه های سالم راضی هستند، افزایش وزن دارند و لباس های نوزادی تنگشان می شود. برای پیگیری وضعیت، وزن کشی و معاینه های مستمر نزد پزشک بروید.

2. کم خواب می شوند
نونهالان راضی اغلب برای تغذیه هم روز و هم شب از خواب بیدار می شوند، خصوصا در روزهای نخستین. گرچه گاهی زیاد می خوابند، نوزادان به اندازه ی والدین خسته ی خود محتاج خواب نیستند. معدودی از نوزادان از شش هفتگی سراسر شب را می خوابند. اغلب نوزادان وقتی خواب ده تا دوازده ساعت را پذیرفتند، به این خواب طولانی عادت می کنند!
امکان دارد دندان درآوردن، واکسن زدن و گاهی سرماخوردگی یا گلودرد مدتی این برنامه را مختل سازد، اما وقتی مشکل حل شد، اکثر نوزادان انتظارات والدین را برآورده می کنند و "مثل بچه ی خوب می خوابند". پزشک باید درباره ی مشکلات مداوم و مداوا نشده خواب نظر بدهد.

3. گریه شدید
گریه کردن رابطه ی سالم بین بچه و والدینش را نشان می دهد. باید تفاوت بین فریادها را یاد بگیرید و تشخیص دهید که کدام یک ضروری و فوری است. فریادهای تسلی ناپذیر و تیز، زاری کردن، ناله ها، خرخر کردن و زار زار گریه کردن در دسته بندی ای قرار می گیرد که باید به پزشک یا اورژانس مراجعه کنید. وقتی نوبت به گریه کردن بلند، مداوم، کلافه کننده و سخت (مصرانه) می رسد، باید تمام موارد احتمالی را بررسی کنید، مثل گرسنگی، سرما، تنهایی و غیره.
اعتماد بین شما و فرزندتان زمانی برپا می شود که به جای افزایش تنش او از طریق واکنش احساسی به گریه هایش، یاد بگیرید که علت اضطراب او را درک کنید پس سرگردان و آشفته نشوید. دکتر "بری برازلتون"، متخصص کودکان، والدین را تشویق می کند تا هنگام ناراحتی و گریه ی فرزندشان، او را آرام کنند و با او حرف بزنند.

4. حرارت متعادل
یادتان باشد اگر هوا گرم است، بی تردید فرزندتان گرما را احساس خواهد کرد. برای بررسی تب، گردن او را ببوسید پیشانی او را لمس نکنید، زیرا این ناحیه برای تشخیص حرارت بدن نوزاد مناسب نیست. اگر گردن او خنک است، تب ندارد، اما اگر گردن گرمی دارد، احتمالا فرزندتان ناخوش است. برای تایید دمای زیاد بدن بچه از دماسنج مخصوص کودکان استفاده کنید. دمای بین ۳۶ و ۳۷ درجه ی سانتی گراد عادی است، هر دمایی زیر 5/35 به این معناست که بچه بسیار سرد است و ۳۸ درجه ی سانتی گراد و بیش از آن یعنی بچه تب دارد. بچه هایی که دست و پای سردی دارند ضرورتا سردشان نیست، گرچه پوشاندن جوراب اضافه به بچه، خیال مادر بزرگ را راحت می کند!

5. به رنگ پوست بچه توجه کنید
اغلب بچه های تبدار گلگون (چهره ای سرخ) می شوند، در حالی که بچه های سرد (و گاهی ناخوش) رنگ پریده (بی رنگ) به نظر می رسند. تغییرات در پوست تصادفی نیست و وقت حمام فرصت مناسبی برای هر گونه بررسی است خشکی غیر معمول، لکه های سرخ (خصوصا روی هم افتادگی های پوست)، خال ها، جوش ها یا التهاب ها که هر یک داستانی برای گفتن دارند. حتی تغییرات اندک می تواند نشانگر آغاز عفونت باشند، ناراحتی پوستی یا آلرژی باشد بنابراین، اگر متوجه هر تغییر یا التهابی شدید، فرزندتان را نزد پزشک ببرید. نشانه های مادرزادی مثل خال توت فرنگی یا لکه هایی که پس از شش هفتگی نمایان می شود، معمولا از بین می روند، اما برای نشانه های مادرزادی جدی تر مثل خال های مادرزادی نزد متخصص پوست بروید.

6. ماهیچه های بچه
حدود شش هفتگی متوجه می شوید که تعویض پوشک نوزاد بسیار ساده تر است و به شما نشان می دهد که واکنش های نوزادی ناپدید شده اند و ماهیچه های او در حال شکل گیری است. به گفته ی "جوزفین میر"، متخصص کودکان، وقتی نوزادان توازن ماهیچه ای خوبی دارند که سفت یا شل نیست، یعنی رشد طبیعی عصبی-ماهیچه ای بچه برقرار است. نوزادان یاد می گیرند تا دست و پای خود را استراحت دهند و پس از شش هفتگی از آزادی در حرکات لذت برند. نوزادانی که روی شکم نمی مانند و ماهیچه های متوازنی ندارند، باید به فیزیولوژیست کودکان ارجاع شوند.

7. همه ی حواس
وقتی نوزاد متولد می شود، ما به سادگی انگشتان دست و پای او را می شماریم، اما بسیاری از والدین برای اینکه آیا فرزندشان می تواند ببیند و بشنود مضطرب هستند خصوصا اگر مشکلات ارثی، نارس بودن یا پیچیدگی های مادرزادی وجود داشته باشد.
مسائل حسی دیگر مثل لامسه، چشایی و بویایی متاسفانه فقط زمانی مشهود می شود که بچه بزرگ تر شود. به گفته ی خانم "مریت دی پولی"، متخصص شنوایی، در صورت بروز مشکل، باید غربالگری شنوایی انجام شود. بچه هایی با اختلالات شنوایی که پیش از شش ماهگی درمان می شوند، به احتمال زیاد دچار پیچیدگی های بلند مدت نمی شوند.
"نوزادانی که به صدا واکنش نشان می دهد، اشیا را دنبال می کنند و به صورت های خندان پاسخ می گویند، معمولا دچار عارضه ای نیستند."
نوزادانی که به صدا واکنش نشان می دهند، اشیا را دنبال می کنند و به صورت های خندان پاسخ می گویند، معمولا دچار عارضه ای نیستند. اما اگر متوجه شدید که فرزندتان هیچ یک از موارد ذکر شده را انجام نمی دهد، بهتر است او را برای بررسی بیشتر نزد پزشک ببرید. در صورت لزوم پزشک کودکان او را به متخصص ارجاع می دهد.

پرسش: هر زمان که وقت دادن دارو به فرزند نوپایم می رسد، او لب هایش را به هم می چسباند و در نتیجه، بردن سرنگ به داخل دهانش دشوار می شود. این کار همیشه با جدال همراه است و عاقبت وقتی موفق به خوراندن دارو به او می شوم، او بیشتر آن را تف می کند. در این صورت، آیا باید به او دوز بیشتری بدهم؟
پاسخ "پل سینکلر"، متخصص کودکان: دادن داروهای خوراکی به برخی از کودکان واقعا مشکل است: آنها مزه یا بافت آن را دوست ندارند و دادن داروها برای هر چند ساعت یک بار واقعا کارساز نیست. این حالت خصوصا شامل آنتی بیوتیک ها می شود، زیرا آن طور که می گویند، آنها مواد معلق اند، درست خلاف شربت واقعی (که به راحتی بلعیده می شود) که بافت آنها را به شکل مشهودی دانه دارتر می کند.
اینکه آیا دوز بیشتری داده شود یا خیر، بستگی دارد به اینکه چه مدت پس از دادن دارو، بچه آن را تف یا استفراغ کرده است. به زبانی ساده، اگر دارو فورا یا در طول یک ساعت به بیرون تف می شود، باید آن دوز را تکرار کنید، زیرا هیچ دارویی جذب نشده است. به یاد داشته باشید، شکم هر ساعت حدود ۵۰٪ از محتویات خود را خالی می کند، بنابراین باید به اندازه ی کافی آنتی بیوتیک مایع از میان دستگاه گوارش فرزندتان بگذرد و طی یک ساعت هضم شود تا موثر باشد و به دوز اضافه ای نیاز نداشته باشد.
توصیه می شود از روش ترکیب دارو با عسل یا مربا، مخلوط کردن آن با کمی ماست یا استفاده از عروسک های مخصوص دادن دارو استفاده کنید.

منبع: نی نی پلاس